Bu talep, Çin’in uluslararası nükleer silahların yayılmasını önleme yasalarını ihlal etme endişesi nedeniyle kabul edilmedi.
Nükleer “ikinci vuruş” kapasitesi, bir ülkenin nükleer bir saldırıya karşı misilleme yapabilme yeteneğini ifade eder ve bu kapasiteye sahip olmak, potansiyel düşmanları caydırmak için kritik öneme sahiptir.
Pakistan, Hindistan’ın denizaltından fırlatılan nükleer kapasiteli balistik füzelerini test etmesinin ardından, kendi caydırıcılığını artırmak amacıyla bu kapasiteyi elde etmeye çalışmaktadır.
Çin, Pakistan’ın en büyük mali ve savunma tedarikçisi olmasına rağmen, Nükleer Silahların Yayılmasını Önleme Antlaşması (NPT) kapsamında bir nükleer silah devleti olarak, nükleer silahları, teknolojiyi ve materyalleri nükleer silah sahibi olmayan bir devlete transfer etmesi yasaktır.
Bu nedenle, Çin’in Pakistan’a böyle bir kapasite sağlaması, uluslararası yaptırımlar ve diplomatik sonuçlar doğurabilir. Pakistan, hem Batı hem de Çin ile güçlü ekonomik bağlara sahip olup, bu iki güç arasında hassas bir denge kurmaya çalışmaktadır.
Ancak, son dönemde Çin, İslamabad için daha “doğal bir müttefik” olarak görülmekte ve bu da Pekin ile daha derin bir entegrasyonu gerektirmektedir. Çin, Pakistan’ın en büyük mali kredi sağlayıcısı ve savunma tedarikçisi konumundadır.
Gwadar Limanı, Çin’in Kuşak ve Yol Girişimi’nin önemli bir bileşeni olan Çin-Pakistan Ekonomik Koridoru’nun sonunda yer almakta ve stratejik bir öneme sahiptir.
Pakistan’ın nükleer “ikinci vuruş” kapasitesi arayışı, Hindistan’ın denizaltından fırlatılan nükleer kapasiteli balistik füzelerini test etmesinin ardından gündeme gelmiştir.
Hindistan’ın K4 füzesi, Pakistan’ın tamamını ve Çin’in büyük bir kısmını vurabilecek kapasitededir. Bu gelişmeler, Güney Asya’daki nükleer caydırıcılık dengesi üzerinde önemli etkiler yaratmaktadır.